Social killer is live!
Social killer is live!
Volg de totstandkoming van de thriller 'Social killer' – en stem mee hoe het verhaal verder moet gaan.
Het is eindelijk zover: Social killer is live! Drie versies van hoofdstuk 1 staan op socialkiller.nl. Het is nu aan de lezers welke van die drie in het uiteindelijke boek terecht komt. Tot midden september kun je stemmen. Dan gaan de schrijvers opnieuw aan de slag en schrijven op basis van het gekozen eerste hoofdstuk ieder een tweede hoofdstuk. Daar mag je ook weer op stemmen. Zo gaat dat door, tot het boek is voltooid.
Alvast een voorproefje...
Hieronder de eerste alinea's van de drie versies van hoofdstuk 1. Lees verder op socialkiller.nl
A. De laatste gil
Een hartslag.Een ijselijke gil.En dan de langgerekte piep van een hartbewakingsapparaat.Willem herlaadt het Instagram-account. En nog een keer. En nog een keer. Zijn handen beven, zijn oksels worden nat, hij voelt zijn hart beuken in zijn ribbenkast. Wat hij ook doet, hij ziet niks. Het beeld blijft zwart; er is alleen geluid. Met zijn duim ramt hij op het zwarte vlak, maar daarmee zet hij alleen het geluid van het Instagram-filmpje uit. Met nog een tik zet hij het weer aan. De sequentie van geluiden blijft zich herhalen. Een bonkend hart. Een gil. De piep van een flatliner.
B. Lege slaapkamer
Ze moest zich vooral niet ongerust maken.‘Ongeveer 85 procent van de vermisten is binnen 48 uur weer terecht’, had een agent tegen haar gezegd. Katy’s moeder hoorde het hem nóg zeggen. Op dat moment had ze er hoop uit geput, ze moest zich niet gek laten maken. Wat kon er nou eigenlijk gebeurd zijn?Zoals de buurvrouw het had verwoord: ‘Je moet niet meteen van het ergste uitgaan. Het is een puber.’Daaróm juist, had Katy’s moeder er meteen achteraan gedacht zonder die woorden uit te spreken. Ze moest denken aan het contact met haar dochter en hoe ze dat stukje bij beetje was kwijtgeraakt. Ooit vertelde ze alles, maar de laatste tijd was het alsof er een vreemde in huis had gewoond.
C. Splinters en spijkers
Mijn hoofd vol piekers:
splinters van wat was en
spijkers zonder kop
steken akelig,
maar fixen niks.
Daar kletterden ze naar beneden. Eindelijk. Dit was het. Hier ging het om. Letters van betekenis. Woorden die hout sneden. Alsof je een gereedschapskist vol oud bouwmateriaal op z’n kop kiepert en er zich spontaan een nieuw bouwwerk vormt.
Duurzaam gebruik van oud zeer.
Terwijl ze een slok lauwige koffie nam, markeerde Elize die laatste zin geel, zoals ze vaker deed bij flarden tekst, waarvoor ze nog een goede plek zocht.
Volg ons op Facebook en Twitter
Socialkiller.nl is dé plek om de totstandkoming van Social killer te volgen. Via deze nieuwsbrief laten we je weten wanneer er een nieuw hoofdstuk online staat. Daarnaast kun je ons volgen op Facebook en Twitter, als je niets wilt missen!